Midden in de overstroming aarzelden de motorrijders geen seconde — ze sprongen het water in en haalden de verdrinkende kinderen eruit. Wat hen daarna overkwam, was een echte schok.
Midden in de overstroming liet de kleuterleidster de kinderen zonder toezicht achter en ging haar eigen dingen doen. Toen er buiten luide kreten klonken, haastte ze zich naar buiten en zag dat de kinderen van haar kleuterschool in de waterstromen terecht waren gekomen.
Iedereen stond met hun telefoons en filmde het gebeuren, en niemand van de toeschouwers durfde het woeste water te naderen om de kinderen te redden.
— Help me alsjeblieft! — schreeuwde de kleuterleidster luid, maar iedereen, bang dat ze zelf in het water zouden belanden, reageerde niet.
Op dat moment verschenen de motorrijders en, zonder naar iemand te kijken, sprongen ze meteen het water in om de kinderen te redden.
— Kom niet bij de kinderen! — schreeuwde de kleuterleidster, overmand door angst, maar de echte helden waren al in actie. Hun zware, doorweekte motoren werden opzij gegooid terwijl ze zelf tegen de stroom in worstelden en andermans levens redden.😨😨
Plotseling riep een van de kinderen:
— Mijn broer zit onder water! Hij beweegt niet!
Elke motorrijder dook nog dieper om het kind te vinden, maar in plaats daarvan ontdekten ze iets dat voor iedereen een echte schok was.
Vervolg te zien in de eerste reactie. 👇👇👇
De motorrijders stopten geen seconde. Ze baanden zich een weg door het koude, snel stromende water, hielden zich vast aan buswrakken en aan elkaar terwijl de stroom alles om hen heen meevoerde.
En op dat moment voelde een van hen, genaamd Grom, iets ongewoons onder zijn voeten — een metalen piep. Hij dook dieper en ontdekte in het water een vreemde, roetige doos, die op de een of andere manier dankzij de wervelingen van de stroming aan de oppervlakte bleef.
Ondertussen schreeuwden de kinderen in het water en probeerden elkaar vast te houden. De motorrijders vormden een keten om hen veilig naar de oever te brengen.
De kreten van de kleine stemmetjes en het gehuil vermengden zich met het gebrul van de overstroming, maar niemand gaf op.
Toen Grom eindelijk met de doos op de oever kwam, waren allen verbijsterd: binnenin bevonden zich documenten en spullen die toebehoorden aan de plaatselijke school, evenals vreemde, onbekende voorwerpen die licht konden werpen op de recente mysterieuze verdwijningen in de regio.
Niemand kon zijn ogen geloven — een gewone dag was niet alleen veranderd in een reddingsoperatie, maar ook in het begin van een echt mysterie.
De kinderen werden gered, en samen met Grom kwam ook het kind naar de oever voor wie de motorrijders dieper waren gedoken.
Maar het mysterie bleef: wie had die doos daar gelegd en wat nog meer verborgen lag onder het troebele water. De motorrijders wisten één ding — ze waren getuige geweest van iets dat hun leven voor altijd zou veranderen.
